Ik maakte dus een klasaccount aan voor heel onze klas. Voor het groepswerk zette ik deze account open op de drie klascomputers achteraan.
Na een beknopte uitleg over Twitter gingen de kinderen aan het werk met hun project. De verslaggever kreeg de opdracht om ook even het besluit van hun opdracht te tweeten.
Heel wat dingen gingen nog moeizaam. Er was erg weinig plaats aan de klascomputers, en iedereen wilde toch graag even meekijken hoe het moest. Daardoor was het soms drummen in de computerhoek. Bovendien bleek één computer toch wel héééél traag te zijn.
Vandaag wist iedereen hoe het moest en kwamen de verslaggevers wat meer gespreid tijdens het groepswerk, dus dat praktische probleem - buiten die trage computer dan - was opgelost.
Voor onze 8- en 9-jarigen bleek het maken van een mooie zin met maar 140 tekens een moeilijke opdracht. Vandaag ging het al wat beter, nadat ik per groepje mee ging nadenken over een goed besluit dat kon getweet worden.
In de tweets staan ook veel spellingfouten. De kinderen weten dat ze erop moeten letten, maar ze zijn natuurlijk ook nog in een leerproces. Sommige spellingregels kennen ze gewoon nog niet. Ik vind dit ook niet echt een prioriteit. We blijven eraan werken, maar maken er geen aandachtspunt van.
Ik vroeg me vorig weekend af of Twitter in de klas wel zinvol is. Ik ben er nog steeds niet uit. De kerngedachte van een opdracht samenvatten in 140 tekens vind ik wél erg zinvol. Wat hebben we net geleerd/gedaan? Wat moeten we onthouden? Hoe kan ik heel kort schrijven aan anderen waar we net 20 minuten over gediscussieerd hebben?
Ook als plenum of reflectie na de les zijn de tweets erg handig. We bekijken op het Smartboard de timeline. Wie heeft wat gedaan? Wat heeft elke groep geleerd? Wie wil reageren? Zijn er vragen van anderen?
Reageren mag dus altijd. Tot de volgende TWIET!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten