De Blobboom

In de klas werk ik met de Blobboom.
"The Blob Tree" werd in de jaren '70 ontwikkeld door Pip Wilson. Het is een heel eenvoudige tekening van een boom met figuurtjes erin. De prent vraagt hoe je je voelt in een bepaalde situatie.

Vijf dagen op zeven, van 8 uur 's ochtends tot 4 uur 's avonds, leven en werken mijn 19 leerlingen en ik samen. We denken elkaar door en door te kennen, en als we niet opletten, vergeten we stil te staan bij hoe we met elkaar omgaan en hoe we ons voelen in de klas. De Blobboom helpt ons aan zelfreflectie te doen en brengt vaak gesprekken op gang, die de klassfeer optimaliseren.

Als introductie toon ik aan de kinderen de boom. Ik vertel hen over een gek volkje, de Blobs, die in die grote boom zonder blaadjes wonen.
"Elke dag leven en spelen ze samen. Op sommige dagen zijn ze blij, maar soms zijn ze ook verdrietig of bang."

Samen met de kinderen bekijken we een paar Blobs wat beter.
- Wie valt je op?
- Wie staat onderaan?
- Wie staat bovenaan?
- Welke Blob kijkt vrolijk?
- En welke ziet er droevig uit?
- Wie is bang?
- Hoe zou dat komen?
- Wat zou er gebeurd zijn?
- Hoe kunnen de Blobs elkaar helpen?


Daarna leggen we de link met onze klas.
"Eigenlijk kunnen we de klas vergelijken met die boom. En de Blobs, dat zijn wij. In onze klas voel je je soms ook bang of buitengesloten. Misschien zijn er dagen dat je boven in de boom staat te lachen. Af en toe wil je liever alleen zijn."
- Wanneer zit je hoog in de boom?
- Wanneer bengel je aan een tak?
- Waarom ben je soms bang in de klas?
- Kunnen de anderen jou dan helpen? Op welke manier?

De Blobboom hangt steeds vooraan aan het bord. De kinderen krijgen ook een eigen exemplaar in hun bankje. Op gezette tijden halen we hem tevoorschijn. Dan mag elke leerling een Blob uitkiezen met wie hij of zij zich die dag het meest identificeert en inkleuren. Deze activiteit kan ook de aanzet zijn tot een gesprek. Wie voelt zich goed? Wie zit vandaag niet zo goed in zijn vel? Hoe komt dat? Kunnen de anderen hierbij helpen? Hoe kunnen we nog beter samenleven in onze klas?

Maar het hoeft natuurlijk niet steeds klassikaal. Als ik merk dat een kind zich terugtrekt, angstig is of net heel uitgelaten, kan de blobboom de start zijn van een gesprek.
En ook de juf zit ergens in die boom natuurlijk!

PS: We gebruikten vandaag de boom ook om over het vreselijke busongeluk in Zwitserland te praten. De kinderen kleuren vallende en treurende, eenzame Blobs. Samen kijken we naar nieuwsfragmenten, we branden een kaarsje, we maken het even stil. 
Onze kinderen hebben verdriet, net als de juf.